Mijn naam is Herman van Woerkens. Ik ben een kleinzoon van de heer A.D. de Waal, het voormalige hoofd van de openbare- en later van de R.K. Lagere school op Ovezande. Mijn moeder was afkomstig uit Oostenrijk en kwam (zoals veel ander Oostenrijkse kinderen) na de Eerste Wereldoorlog als kind van zes voor de eerste keer naar Nederland om voor een periode van 6 weken aan te sterken. Zij werd geplaatst in het kinderloze gezin van de heer en mevrouw de Waal, die zich als pleeggezin hadden aangemeld.

Niet lang na haar eerste verblijf is mijn moeder op verzoek van haar pleegouders, die erg aan haar gehecht waren geraakt, met goedvinden van haar eigen moeder, teruggekomen naar Ovezande en daar verder opgegroeid in het gezin van haar pleegouders.

Na haar huwelijk met mijn vader is zij in 1941 vanuit Ovezande met hem verhuisd naar Zevenbergen in NoordBrabant, waar mijn vader een nieuwe baan had gevonden. Daar zijn mijn twee oudste zussen geboren.Mijn jongste zus en ik werden in Alkmaar geboren.
Hoewel wij, als kinderen, de familie van mijn moeder in Oostenrijk ook hebben leren kennen, hebben we de pleegouders van mijn moeder altijd beschouwd als haar ouders. We noemden hen dan ook gewoon ‘opa’ en ‘oma’. Doordat ook de ouders van mijn vader in Goes woonden kwamen wij enkele malen per jaar naar Zeeland om de opa’s en oma’s te bezoeken. Uiteraard mochten we in de vakantie ook wel eens bij hen logeren. Daar zijn mijn herinneringen aan Ovezande begonnen.

Doordat ik na mijn pensionering een boek over mijn familie ben gaan schrijven, waarvoor ik veel onderzoek heb gedaan, ben ik ook veel te weten gekomen over de geschiedenis van Ovezande. Vanuit deze interesse lijkt het me leuk wat van die kennis te delen met de inwoners van Ovezande via de dorpskrant. Het is immers de geschiedenis van jullie dorp.
Als eerste bijdragen heb ik enkele verhaaltjes geschreven over het onderwijs te Ovezande, als vervolg op de verhalen die Tom Rentmeester eerder al heeft gemaakt. Daarna hoop ik nog enkele verhaaltjes te mogen maken over de tijd waarin mijn moeder, als Oostenrijks meisje, opgroeide in het dorp. Hoewel ik me ervan bewust ben, dat wellicht nog maar weinig inwoners zich de mensen waarover ik schrijf zullen herinneren, ben ik van mening dat mijn verhaaltjes een belangrijke bijdrage kunnen zijn aan de historie van Ovezande.

Ik wens jullie daarbij veel leesplezier